Bir soru sorulsa; “ülkemizin en mühim meselesi nedir” diye hiç şüphesiz herkes kendine göre bir cevap verecektir.
Bana göre en mühim meselemiz ise “kimlik” meselesidir.
Bazıları ekonomiyi,bazıları temel hakları ve hürriyetleri,kimisi de isminde bile mutabık kalınamayan “güneydoğu,terör,kürt meselesi” gibi kavramlarla ifade edilen konuyu ön plana alır.
Oysa az önce ifade ettiğim gibi benim bakış açıma göre en önemli mevzu kimlik meselemizdir.
Rahmetli Ahmet Kabaklı’nın bir kitabı vardır.İsmi “Temellerin Duruşması.”
Aynen bu kitabın ismindeki gibi temellerin duruşmasını gerçekleştirmediğimiz sürece Türkiye’nin esas meselesini tam olarak tesbit edemeyiz.
Mülkiye’de okurken bir hocamız vardı.Hala hayatta sanıyorum,Allah afiyet versin.Prof.Sina Akşin.Siyasi Tarih derslerimize girerdi.
Bu hocamızın bir dersinde Vahideddin Efendi’nin aslında vatan haini olmadığını,Mustafa Kemal Paşa’yı Anadolu’ya bilinçli olarak,üstelik para da vererek gönderdiğini savunmuştum. Bu tezimi de Murat Belge’nin ortaya koyduğu bir belgeye dayanarak dile getirmiştim.
O dersten hemen sonra ve daima bana “o ümmetçi arkadaş nerede” diyerek yaklaşmaya başlamıştı.
İşte Türkiye’nin meselesi buydu.Bir profesörün,belgeyle konuşsa da bir öğrencisine yaklaşımındaki bu önyargı ve kimlik çatışması meselesiydi Türkiye’nin temel meselesi.
Türkiye’nin esas problemi,dağa-taşa kazınıp içinin boş bırakıldığı “ne mutlu Türküm diyene” deyişindeki sığlık idi.Boşluk idi.
İngiliz Lawrence’lerin birlik içerisindeki bu geniş İslam Toplumu’na attığı ırkçı ve faşist fitne tohumlarıydı ülkemin meselesi.
Osmanlı payitahtında Abdulhamit Han’ı devirip arkasından “Kızıl Sultan” yaftalamasıyla karalayan karanlık odakların İttihat ve Terakki gibi bu büyük “milleti” 15 senede tarihin derinliklerine gömen bir güruhu ortaya çıkarmasıydı esas problem.
Ve elbette Cumhuriyet’i kurduktan sonra yapılan bazı hataların doğurduğu derin mevzulardı bizim meselemiz.
İşte bu büyük,derin ve esaslı “kimlik meselemiz”den bugün bir başka faşist yaklaşım doğmuştur.
Şu anda memleketin idaresi bir ksım sözümona Kürt politikacıların eline verilse ve “haydi bakalım,iktidar sizsiniz;çözün şu meseleyi!” denilse yapacakları şey herşeyi tersinden uygulamak ve doğusuyla,batısıyla Türkiye’nin dört bir yanını “ne mutlu Kürdüm diyene” sloganıyla doldurmak olacaktı şüphesiz.
İşte bizim esas meselemiz budur.
Ne Kürt meselesidir,ne Güneydoğu sorunudur,ne terör hadisesidir,ne de ekonomi meselesidir.
Elbette bunların hepsi bu esaslı mevzunun birer parçasıdır.Ama asla temeli,esası değildir.
Ağacın dalları değil,köküdür bizim görmemiz gereken.
Bugüne kadar,Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu felsefesi meseleyi kendince ele almış ve maalesef kronik bir problem haline getirmiştir.
Şimdilerde yaşanan gel-gitler,meseleyi tartışma biçimleri bu bağnaz bakış açısından kurtulup farklı bir yaklaşımla çözümler ortaya koyma çabalarından kaynaklanmaktadır.
Tabii tam bu süreçte,Ergenekon ve Balyoz gibi davaların görülme sürecinin nasıl neticeleneceği önem arzetmektedir.Ülke olarak nerelere kadar ilerleyip, Türkiye’yi bugün neredeyse işin içinden çıkılmaz hale sokan bu karanlık tablodan kurtulma basiret ve iradesini ne kadar gösterebileceğiz;bu önemlidir.
Ve hiç şüphe yoktur ki Türkiye olarak bizi on yıllardan beri derinden sarsan,ekonomik ve insani kaynaklarımızın bu yollarda eritilmesine neden olan bu esaslı mevzunun ana kaynağı, ülkemizin özüne sirayet etmeye işin başından beri çaba gösteren o derin güçlerin açığa çıkartılması ile mümkün olacaktır.
Demokrasiyi ne kadar gerçek manada oluşturabilirsek,insan hakkının,hukukunun ve adaletin sağlanmasını ne kadar hassasiyetle gerçekleştirebilirsek,meselelere kalıplar bazında siyasi önyargılarla ya da tarafgir nazarlarla değil,sadece insan odaklı bakarsak o zaman bu derin problemi aşmış olacağız kuşkusuz.
Ve bu derin problemi Kuzey Irak’taki özerk bölgenin tarihi sürecinden,bugünlerde Suriye’de yaşanan hadiselerden,İran konusundan ayrı asla düşünmemeliyiz.
Bu mevzu Türkiye olarak bizim,hem en tehlikeli meselemiz,hem de aynı zamanda çözebildiğimiz anda en büyük güçlerden biri olmamızın tetikleyicisi vaziyetindedir.
Akıllı ve ferasetli bir politika ile,kırıp dökmeden,ama kötü niyetli bir kısım odaklara ve onların maşalarına da asla taviz vermeden yürütmemiz gerekmektedir bu süreci.Hassas bir süreçtir.
Ekonomik gelişmemiz ve demokrasi standardımızın yükseltilmesi bu meselenin çözümünden en önemli iki unsurdur.
Bu Türkiye’nin “yeniden varoluşunun”,ama “yeni Türkiye olarak varoluşunun” mutlak şartıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder